|
| ||
| LIBER PERISTEPHANON | ||
| CARMEN I | ||
| HYMNUS IN HONOREM SANCTORUM MARTYRUM EMETERII ET CHELIDONII CALAGURRITANORUM | ||
| Scripta sunt caelo duorum martyrum uocabula, | Sit satis, quod capta primo uita sub chirografo debitum persoluit omne functa rebus Caesaris, tempus est deo rependi, quidquid est proprium dei. Ite, signorum magistri, et uos, tribuni, absistite, aureos auferte torques, sauciorum praemia! clara nos hinc angelorum iam uocant stipendia. Christus illic candidatis praesidet cohortibus et throno regnans ab alto damnat infames deos uosque, qui ridenda uobis monstra divos fingitis.' haec loquentes obruuntur mille poenis martyres, nexibus manus utrasque flexus inuoluit rigor et chalybs adtrita colla grauibus ambit circulis. O uetustatis silentis obsoleta obliuio! inuidentur ista nobis fama et ipsa extinguitur, chartulas blasfemus olim nam satelles abstulit, ne tenacibus libellis erudita saecula ordinem, tempus modumque passionis proditum dulcibus linguis per aures posterorum spargerent. Hoc tamen solum uetusta subtrahunt silentia, iugibus longum catenis an capillum pauerint, quo uiros dolore tortor quaue pompa ornauerit. Illa laus occulta non est nec senescit tempore, missa quod sursum per auras euolarunt munera, quae uiam patere caeli praemicando ostenderent. Illius fidem figurans nube fertur anulus, hic sui dat pignus oris, ut ferunt, orarium, quae superno rapta flatu lucis intrant intimum. Per poli liquentis axem fulgor auri absconditur ac diu uisum sequacem textilis candor fugit, subuehuntur usque in astra nec uidentur amplius. Vidit hoc conuentus adstans, ipse uidit carnifex et manum repressit haerens ac stupore obpalluit, sed tamen peregit ictum, ne periret gloria. Iamne credis, bruta quondam Vasconum gentilitas, quam sacrum crudelis error immolarit sanguinem? credis in deum relatos hostiarum spiritus? Cerne, quam palam feroces hic domentur daemones, qui lupino capta ritu deuorant praecordia, strangulant mentes et ipsas seque miscent sensibus. Tunc suo iam plenus hoste sistitur furens homo spumeas efflans saliuas, cruda torquens lumina, expiandus quaestione non suorum criminum, audias, nec tortor adstat, heiulatus flebiles, scinditur per flagra corpus, nec flagellum cernitur, crescit et suspensus ipse uinculis latentibus. His modis spurcum latronem martyrum uirtus quatit, haec coercet, torquet, urit, haec catenas incutit, praedo uexatus relictis se medullis exuit. Linquit inlaesam rapinam, faucibus siccis fugit, ungue ab imo usque ad capillum salua reddit omnia confitens ardere sese; nam gehennae est incola. Quid loquar purgata longis alba morbis corpora, algidus cum decoloros horror artus concutit, hic tumor uultum relinquit, hic color uerus redit? Hoc bonum saluator ipse, quo fruamur, praestitit, martyrum cum membra nostro consecrauit oppido, sospitant quae nunc colonos, quos Hiberus alluit. State nunc, hymnite, matres, pro receptis paruulis, coniugum salute laeta uox maritarum strepat, sit dies haec festa nobis, sit sacratum gaudium! | |